NC1
"อื้ออออ~"
"อืมมมมม"
เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นภายในห้องหรู
บนเตียงขนาดคิงไซด์สีแดงสดมีร่างสองร่างที่กำลังแลกสัมผัสกันอย่างเร่าร้อน
"อื้อออ..อ..อ้ะ..."
"อาาาห์
ทำไมนายเหมือนยังเวอร์จิ้นอยู่ทุกครั้งเลยนะ อ..อืมมม"
"ด..จะได้ไง..เวอร์จิ้นชั้น..ออื้อ!..นายเป็นคนเอาไปนะ..อ้าา!"
"ฮึ..คิดไม่ผิดที่ชั้นเก็บนายไว้จริงๆ"
พูดจบร่างสูงก็ขยับตัวถี่รัวและรุนแรงขึ้น
เสียงหวานร้องครางระงมจนกระทั่งทั้งคู่ได้ปลดปล่อยออกมาหลังจากอึดอัดอยู่นาน
ร่างสูงถอนตัวออกแล้วลุกเดินหายเข้าห้องน้ำไป
ปล่อยให้ร่างขาวเนียนนอนหอบเหนื่อยอยู่บนเตียง เมื่อกอบโกยออกซิเจนได้มากพอร่างบางก็ลุกขึ้นชันตัวนั่ง
สายตาจดจ้องไปทางที่ร่างสูงเดินหายไป
...ที่นายเก็บชั้นไว้ มีเหตุผลแค่นี้งั้นหรอ..
NC2
"อ้ะ~ เจ็บ.."
คิบอมดึงเสื้อดงเฮออกจากกันโดยไม่สนใจกระดุมที่กระเด็นออกไปคนละทาง
ก้มลงขบเม้มยอดอกด้วยปากหนา ถึงจะเจ็บแต่ดงเฮก็ไม่รังเกียจมัน
"อื้อ!คิบอม!"
ดงเฮร้องขึ้นเมื่อคิบอมปากหนาซุกไซร้ต่ำลงไปจนถึงกางเกง
คิบอมดึงมันออกแล้วก้มลงคลอบคลุมแก่นกายอีกคนด้วยปากสร้างความเสียวส้านให้ดงเฮอย่างมากจนต้องหนีบขาเข้าหากัน
มือเล็กทั้งสองข้างขยำผ้าห่มแน่นระบายความเสียวรุนแรงที่คิบอมส่งมาให้
ปากและมือคิบอมขยับถี่รัวและรุนแรงจนดงเฮทนไม่ไหวปลดปล่อยออกมา
คิบอมกลืนกินน้ำรักสีขาวขุ่นลงคอทั้งหมดแล้วขยับปากขึ้นลงต่อ
"อ๊าา!อื้อๆ ส..เสียว..เกินไป..
อ้ะ!"
เหมือนจะเป็นการลงโทษ
คิบอมขยับปากขึ้นลงอีกครั้งลงโทษดงเฮให้เสียวจนบิดไปมา
คิบอมละปากออกมากลางคันปล่อยให้ดงเฮอึดอัดอยู่อย่างนั้นแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกช้าๆ
ดงเฮเกิดอาการอึดอัดและค้างคาอย่างมาก
รู้ว่าคิบอมกำลังจงใจให้ตนเป็นแบบนี้แต่ดงเฮไม่สามารถทนความอึดอัดและปวดหนึบนี้ได้จึงยันตัวขึ้นจากเตียงแล้วใช้สองมือรูดขึ้นรูดลงด้วยตัวเอง
คิบอมเห็นก็กระตุกยิ้มขึ้น ถอดเสื้อของตนเองออกหมดแล้วยืนมองดงเฮช่วยตัวเองอยู่อย่างนั้น
ดงเฮเห็นคิบอมยืนดูอยู่อย่างนั้นจึงเอาใจคิบอมโดยการแยกเข่าทั้งสองที่เคยหนีบอยู่ออกจากกัน
แล้วขยับมืออย่างถี่รัว
"อ้ะๆๆอ้ะอื้อ ค..คิบอม อื้อ~ อื้อๆๆ"
เสียงหวานครางเรียกชื่อคนตรงหน้าและมันก็ทำให้คิบอมพอใจเป็นอย่างมาก
ดงเฮขยับมือถี่รัวจนถึงจุดหมายในที่สุด ล้มตัวลงนอนอย่างหอบเหนื่อย
คิบอมที่ยืนดูอีกคนสำเร็จรักจนแก่นกายตััวเองตั้งชูชันก็ขยับตัวขึ้นคร่อมตัวดงเฮ
"อ๊า!!!"
คิบอมกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางเล็กอย่างรุนแรงไร้การเบิกทาง
สร้างความเจ็บให้ดงเฮอย่างมาก
คิบอมเริ่มขยับตัวโดยไม่สนใจความฝืดหนืดความเจ็บของอีกคน
คิบอมแยกขาทั้งสองข้างของดงเฮออกกว้างแล้วขยับตัวเข้าออก
ดงเฮกัดฟันทนความเจ็บไปได้สักพักจนปรับตัวได้ก็เปลี่ยนจากกัดฟันทนเจ็บเป็นกัดฟันทนเสียวแทน
"อื้อ~อ้ะๆๆ~คิบอม"
"อืม..ดงเฮ"
คิบอมเร่งจังหวะขยับเข้าออก โน้มตัวลงไปหาคนที่นอนราบอยู่กับเตียง
มือทั้งสองข้างจับขาดงเฮไว้แล้วกระแทกเข้าออก ปากหนาบดจูบกับปากเล็กแลกลิ้นหวานเชื่อม
เตียงทั้งเตียงสั่นสะเทือนดังเอียดอาด
ในลำคอมั้งสองยังคงเปล่งเสียงอื้ออึงให้ได้ยิน
สะโพกหนาขยับกระแทกกระทั้นรุนแรงขึ้น สองมือเล็กยกโอบรอบคออีกคนแน่น
คิบอมเลื่อนไปชักรูดแก่นกายเล็กเพื่อให้เสร็จไปพร้อมๆกัน
"อ้ะอ้ะอ้ะๆๆ~ อื้อๆๆ อ๊าาา!!!"
คิบอมกระแทกครั้งสุดท้ายแล้วค้างแก่นกายไว้อย่างนั้นปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นภายในตัวดงเฮจนเอ่อล้นออกมาที่ปากทางสีหวาน
แก่นกายเล็กปลดปล่อยคามือหนาน้ำสีขุ่นไหลเลอะบริเวณหน้าท้องของทั้งสอง
แม้ทั้งคู่จะสำเร็จรักกันไปเรียบร้อยแล้วแต่ปากยังคงไม่หยุดทำงาน
แลกน้ำหวานกันอยู่อย่างนั้นจนมือหนาอยู่ไม่สุข
ย้ายมาลูบไล้หลังเนียนขาวเลื่อนลงไปที่บั้นท้ายกลมกลึงแล้วไล้ไปยกขาเรียวขึ้นพาดบ่า
"ห้ามทำแบบเมื่อเย็นอีกนะดงเฮ.."
คิบอมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงจากแรก
สายตาที่จ้องเข้าไปในตาของดงเฮแฝงความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ที่ดงเฮไม่รู้ว่าคืออะไรแต่รู้สึกดีกับมัน
"อือ"
ดงเฮตอบกลับด้วยสายตาอ้อนๆยกใบหน้าขึ้นประกบปากกับคิบอมอีกครั้ง
แล้วบทรักของทั้งคู่ก็เริ่มตั้นขึ้นอีกครั้งจนเวลาล่วงเลยไปข้ามวัน.. ข้ามคืน..
กลับไปเม้นและติดตามต่อได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1080054
