NC
“อ๊ะ!! ชานยอล!! อื้อออ!”
แบคฮยอนเป็นอันต้องดิ้นตัวสะบัดหน้าไปมาเพราะการซุกไซร้ของชานยอล ในตอนนี้แบคฮยอนยังคงสับสนและข้องใจต่อสิ่งที่ชานยอลพึ่งพูดจนจิตใจยังไม่พร้อมกับการเริ่มต้นสิ่งนี้ ทว่าชานยอลก็ไม่สนใจอะไรนอกจากการพยายามปลุกปลั่นแบคฮยอน
“คุยกัน..อ้ะ!!..ก่อนสิชานยอล!! อ๊า!!”
ไม่ให้พูดอะไรมากชานยอลก็ทำการกดริมฝีปากไปตามลำคอและไล่ขึ้นไปยังใบหูนิ่ม ที่ๆแบคฮยอนชอบเล่นมันกับชานยอลบ่อยๆ ชานยอลจำได้ดีว่ามันทำให้เขาระทวยแค่ไหน และเขาก็พบว่าเมื่อทำกับแบคฮยอนอีกฝ่ายก็ไม่ต่างกัน
แบคฮยอนสะท้านกายและสองข้อมือบิดไปมาภาพพในอุ้งมือชานยอล ศีรษะหันหนีชานยอลจนหน้าแนบกับเตียงแต่ก็ไม่พ้นการกวาดต้อนนั้น แรงดูดที่ใบหูของแบคฮยอนยังคงตามติดมาจนแข้งขาเรียวยับไปมาหมายดันชานยอลออก
แบคฮยอนต้องรีบดึงตัวเองออกจากตรงนี้เพื่อคุยกับชานยอลให้รู้เรื่องก่อนจะต้องคล้อยตามไปอย่างห้ามไม่ได้..
“พี่อยากคุย..อ๊ะ!..กับชาน..ย..ยอล..”
“..อื่มม”
“ชาน..ฮ่ะ..อื๊อ!”
ชานยอลเองก็ไม่ปล่อยให้แบคฮยอนพูดอะไรมากจึงย้ายริมฝีปากที่เล่นหับใบหูขาวมาประกบเข้ากับริมฝีปากชุ่มชื้น ดึงดูดมันจนย้วยติดปากและก็ขยับหน้าดูดมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าแรงๆ ทำไปทั้งด้วยความหึงหวงที่แบคฮยอนมีคนอื่นและทำด้วยความคิดถึงที่มี
และอีกเหตุผลคือชานยอลไม่อยากเปิดโอกาสให้แบคฮยอนใช้วาจาปั่นหัวตนได้ ทุกความใสซื่อ สายตาวาวน้ำ น้ำเสียงสั่นเครือ และท่าทางงุนงงไม่เข้าใจ มันสร้างความสับสนให้กับชานยอลอย่างมาก จากที่เขาเชื่อสายตาตัวเองก็อยากจะเชื่อคุณครูตัวเล็กของเขาง่ายๆ
“อือ! อึ๊!”
แบคฮยอนหลับตาคิ้วขมวดแน่นกับสัมผัสจากริมฝีปากหนาที่ดูดปากตนอย่างรุนแรงราวกับอยากจะดูดกลืนริมฝีปากตนลงคอไป มันหนักแน่นและกระชากใจแบคฮยอนให้เด้งวูบวาบในอกเพราะความรุนแรง ไหนจะมือหนาที่ไม่คลายการล็อกข้อมือของตนลงเลย
สองขาของแบคฮยอนที่ทำได้แค่ชันเข่ายืดเข่าไปมาอย่างกระสับกระส่าย นั่นเพราะชานยอลทิ้งน้ำหนักลงนั่งทับสะโพกบางเอาไว้ทั้งตัว ล็อกร่างกายท่อนบนของแบคฮยอนให้ยากต่อการขยับ
ขณะนั้นเองที่ชานยอลดูดจูบอีกคน มือหนาก็ค่อยๆดึงข้อมือของแบคฮยอนขึ้นเหนือศีรษะก่อนจะรวบมันเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว มืออีกข้างก็ย้ายมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตนักศึกษาของอีกคนออก
“อื้อ!..ทำไมชานยอลต้องจับพี่ไว้ด้วย!”
“...”
“จิ๊! ชานยอล!!”
ชานยอลไม่หยุดมาสนใจคำบอกของแบคฮยอนหลังจากผละปากออกสักนิด ในตอนนี้ที่แบคฮยอนกำลังถูกถอดเสื้อก็รู้ดีว่าคงไม่รอดพ้นความต้องการของชานยอล แต่ที่ไม่เข้าใจและหวาดหวั่นคือหลังจากจบเรื่องตรงนี้ลง ชานยลจะปฏิบัติแบบไหน เย็นชา หรืออบอุ่น
ทุกอย่างดูขัดใจแบคฮยอนไปเสียหมด แม้แต่จะมีอารมณ์ร่วมก็ยังถูกจำกัดการขยับเขยื้อนหรือการโต้ตอบ นั่นยิ่งทำให้แบคฮยอนขัดขืนและอยากจะกลับเป็นผู้นำเกมส์อย่างที่เคยเป็น
“เดี๋ยวชานยอลก็หมดแรงตั้งแต่รอบแรกอยู่ดี!”
“...”
ชานยอลชะงักมือที่แหวกสายเสื้อของแบคฮยอนออกทันทีเมื่อได้ยินคำบอกของแบคฮยอน มันเป็นคำพูดที่แสนดูถูกทว่ากลับทำให้ชานยอลกระตุกยิ้มมุมปาก หากเป็นเมื่อก่อนชานยอลคงยอมรับและไม่ปฏิเสธว่าตนเป็นแบบนั้น เพียงแต่หลังจากสองอาทิตย์ที่ผ่านมาชานยอลเชื่อว่าตนเองไม่อ่อนหัดอีกแน่นอน
“ก็มาดูกันครับ”
“อื๊อ!!!”
เสียงเย็นเอ่ยก่อนจะจับแบคฮยอนลุกขึ้นนั่งเพื่อดึงเสื้อเชิ้ตนั้นออกจากกายบาง มือของแบคฮยอนเป็นอิสระแค่เพียงชั่วครู่ก่อนจะกลับไปถูกจับเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวของชานยอล ปากของชานยอลก็กลับไปประกบกับอีกคนแน่น
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในการที่แบคฮยอนถูกถอดเสื้อและถูกจับให้ถ่างขานั่งบนตักชานยอล สองมือก็ถูกจับไปล็อกไพ่ไว้ด้านหลัง แบคฮยอนตั้งตัวไม่ทันจนถูกชานยอลจัดท่าเป็นตุ๊กตา อีกทั้งยังมึนไปกับจูบที่ชานยอลบดขยี้ลงมา
“เฮ้อ.. เฮ้อ..อ๊ะ!!”
ชานยอลดึงข้อมือด้านหลังของแบคฮยอนเล็กน้อยให้ร่างเล็กเอนออกห่างก่อนตนเองจะก้มลงเชยชิมแผ่นอกขาวอย่างไม่รีรอ แบคฮยอนก็สะดุ้งเฮือกเมื่อลิ้นชื้นเป็นสิ่งแรกที่สัมผัสลงมาบนจุดอ่อนไหว ริมฝีปากเป็นอันถูกกัดด้วยซี่ฟันสวยเพื่อระบายความสยิวที่โหยหามานาน
“อ๊า..ฮ่ะ..อ้า”
ลิ้นของชานยอลลากผ่านสองจุดนั้นบนอกเร็วๆแรงๆสลับกัน พลางดูดมันบ้างจนมันชูชันตระง่าน แต่สิ่งที่สำคัญของการทำเช่นนี้คือชานยอลกำลังรอบมองไปทั่วแผ่นอกบางว่ามีร่องรอยอะไรหรือไม่ แต่ก็ไม่พบแม้เพียงนิด
ซอกคอขาวโดยรอบหรือแม้แต่บริเวณหลังหูของแบคฮยอนก็ขาวนวลเนียนเช่นที่เคยเป็น สองไหล่มนก็สะอาดสะอ้าน เช่นเดียวกับสองแขนบาง หรือกระทั่งหน้าท้องแบนราบและเอวคอด
..ไม่มีอะไรเลยงั้นหรอ..
นั่นทำให้ชานยอลขมวดคิ้วเพราะทุกอย่างผิดคาด แบคฮยอนยังคงขาวสะอาดดีทุกส่วนที่ตาเห็นในตอนนี้ แม้จะประหลาดใจแต่ชานยอลก็ไม่ได้หยุดการปรนเปรอแบคฮยอนไป เสียงครางในลำคอก็ยังคงดังเรื่อยๆเมื่อยอดอกถูกสัมผัส
“โอ๊ย!!”
ชานยอลที่กำลังสับสนจนหงุดหงิดไม่ปล่อยให้แบคฮยอนมีความสุขได้นานนักก็จับแบคฮยอนกดลงเตียงดังเดิมแล้วย้ายสองมือมาถอดกางเกงรัดรูบออกจากขาเรียวพร้อมๆกับชั้นในตัวเล็ก แบคฮยอนจึงเปลือยเปล่าภายในเวลาไม่กี่วิในขณะที่ชานยอลยังมิดชิดเช่นเดิม
ทันทีที่ขาของแบคฮยอนพ้นจากกางเกง ชานยอลก็จับมันถ่างออกแล้วแทรกตัวเข้าไปซุกหน้ากับหน้าท้องขาว ในเมื่อมันไร้ร่องรอยอย่างแน่ชัดชานยอลจึงเป็นผู้ขบเม้มและดูดจูบสร้างรอยขึ้นเอง แบคฮยอนที่มือเป็นอิสระแล้วก็ได้แต่ขย้ำสองบ่าแกร่งขณะที่ตนสยิวเสียวไปทั่วหน้าท้อง
เสียงจุบจับจากการดูดดังขึ้นเรียกให้แบคฮยอนเกร็งหน้าท้องโดยทั่ว อีกทั้งยังเสียวเมื่อริมฝีปากของชานยอลเฉียดเข้าใกล้ส่วนสำคัญกลางหว่างขา
“อ๊าา..ฮ..อ๊ะ..ช..ชานยอล อ๊ะ!”
แล้วสองปลายเท้าของแบคฮยอนก็ต้องจิกกับเตียงด้วยความเกร็งเสียว เมื่อชานยอลทิ้งริมฝีปากไปทั่วรอบๆมวลอารมณ์ที่เริ่มแข็งขืนของตน ชานยอลในตอนนี้ได้ย้ายใบหน้ามาซุกไซร้ที่ซอกขาขาว ไม่ได้ดูดหรือขบเม้มเช่นที่หน้าท้องแต่ใช้จมูกลากไล้ไปมาชนสยิวและส่งลิ้นออกมาตวัดไปตามต้นขา
“ซ..ซี๊ดดด..อื๊อออห์”
ชานยอลไล่สายตากวาดมองระยะประชิดไปตามต้นขาขาวทั้งสองข้างและต่ำลงมายังซอกขา แล้วก็ต้องขมวดคิ้วมากไปอีกเมื่อช่วงล่างแสนยั่วยวนนี้ปราศจากรอยใดๆทั้งสิ้น มีเพียงความขาวผุดผ่องที่เรียกให้ร่างกายของเขาเข้าไปเชยชิมมันโดยอัตโนมัติแม้สมองกำลังครุ่นคิด
เช่นเดียวกับหน้าท้อง เมื่อชานยอลแน่ใจว่าไม่มีรอยที่นี่ เขาก็จัดการสร้างมันขึ้นเองด้วยการขบเม้มแรงๆระบายความหงุดหงิดจนรอยเด่นชัดขึ้นในเสี้ยววิที่ริมฝีปากประทับลงไป แบคฮยอนจึงได้แต่ร้องสะดุ้งกับทุกๆบริเวณที่ผิวระคายเคืองแต่ก็ไม่คิดห้ามชานยอล
เพราะแบคฮยอนเองก็ชักจะติดใจกับชานยอลคนหงุดหงิดที่เดี๋ยวขบเดี๋ยวกัดตนเช่นนี้..
ไหนจะพละกำลังในการตรึงรั้งหรือข่มบังคับอันแสนดิบเถื่อน..
ความรวดเร็วปุบปับแสนกระชากใจนี้อีก..
“อึ๊~! ชานยอลลล..”
ในตอนนี้มือของแบคฮยอนได้วางลงบนกลุ่มผมสีเข้มพร้อมกับออกแรงรั้งให้ใบหน้าของชานยอลปะทะกับกลางกายของตน มันเอาแต่แข็งขืนขึ้นเรื่อยๆเพราะการถูกโลมเลียไปทั่วร่างกาย แต่ชานยอลกลับไม่ทำให้ตรงจุดเสียที
ชานยอลเมื่อได้รับแรงดึงรั้งนั้นก็รู้ดีว่าแบคฮยอนต้องการอะไร แต่เขายังไม่อยากให้แบคฮยอนมีความสุขในตอนนี้ ตอนที่เขากำลังไม่กระจ่างและสับสนว่าทำไมมันถึงไม่เป็นอย่างที่คิด ชานยอลจึงขัดใจแบคฮยอนด้วยการผละออกแล้วจับตัวแบคฮยอนพลิกคว่ำลงกับเตียง
“อะ!”
นั่นสร้างความขัดใจให้แบคฮยอนไม่น้อยที่ชานยอลปฏิเสธการปรนเปรอโดยตรงแล้วจับสะโพกของตนยกขึ้นสูง สองขาเรียวจำต้องชันเข่ากับเตียง อวดสะโพกอิ่มแก่สายตาของชานยอล ก่อนจะถูกคนตัวโตเข้ามาคร่อมแล้วเริ่มละเลงริมฝีปากลงกับตัวแบคฮยอนอีกครั้ง
ท้ายทอยเป็นที่แรกที่ชานยอลกดริมฝีปากลงแต่ไม่ได้ดูดจูบจนเกิดรอย สายตาก็กวาดมองอย่างถี่ถ้วนทุกพื้นที่ที่ลากผ่าน ต่ำลงเลื่อยๆจากต้นคอมายังร่องเว้ากลางหลังเนียนขาว ขึ้นเนินสะโพกแน่นที่ลากเส้นลงไปยังช่องทางหวานที่เต้นตุบๆ
ไม่มีรอยเลยแม้แต่รอยเดียว..
เท่านั้นตาชั่งในใจชานยอลก็เอียงกลับมามากโข ความคิดที่ว่าแบคฮยอนจะมีอะไรกับชายอื่นถูกชะล้างเพราะไม่มีร่องรอยน่าสงสัยใดๆ แต่ชานยอลก็ยังไม่ลบความคิดที่ว่าแบคฮยอนมีคนอื่นซะทีเดียว ไม่ได้มีอะไรกันก็ไม่ได้หมายความว่าแบคฮยอนจะไม่คบหาด้วย
เพียงแต่การที่ร่างกายของแบคฮยอนยังคงเป็นของเขาคนเดียวอยู่ นั่นยังพอเยียวยาได้สำหรับการเปลี่ยนความคิดและเปลี่ยนใจแบคฮยอน..
“อ้า..อะห์..ด ได้โปรดชานยอล ช่วย..อ๊ะ..พี่”
มือของแบคฮยอนกำผ้าปูแน่นเมื่อชานยอลฟัดเข้ากับก้อนเนื้อนุ่มนิ่มทั้งสองข้างของตน แต่ก็ยังลัดเลาะไปรอบๆไม่ยอมจัดการให้ตรงจุดเสียที ปั่นป่วนความอยากกระหายของแบคฮยอนให้ตีกับความเกร็งเสียวเมื่อปากหนาเฉียดใกล้
ชานยอลในตอนนี้แม้ร่างกายจะกำลังสนองความต้องการตัวเองและเสพร่างกายยั่วยวนตรงหน้า แต่ในหัวยังคิดไม่ตกกับแบคฮยอนที่แม้ร่างกายจะไม่ใช่ของคนอื่นแต่จิตใจอาจถูกแบ่งไปไม่น้อย ความผิดหวังและขุ่นเคืองจึงยังคงเติมเต็มจิตใจชานยอล ส่งผลให้ความรุนแรงยังเจือปนในอารมณ์
“โอ๊ย!! อ๊ะ! อ๊า!!”
ฟันของชานยอลขับกัดผิวเนียนด้วยความฉุนเฉียว ไหนจะสองมือที่ขย้ำก้อนเนื้อทั้งสองเต็มฝ่ามือ บีบรัดให้มันแน่นเนื้อกว่าเดิมก่อนจะฝังรอยลงไป ฟังเสียงแบคฮยอนร้องและสะดุ้งตัวด้วยความพอใจคล้ายทำโทษ ก่อนจะตัดสินใจจัดการขั้นหนักในที่สุด
“อ๊างงง!!!!”
ลิ้นร้อนถูกลากเลียผ่านจุดบุ๋มหยุ่นระหว่างสองก้อนเนื้อขาว มันหดเกร็งทันทีที่ชานยอลทำแบบนั้นทั้งยังขึ้นสีชมพูเข้มไปจนถึงแดงปลั่ง ชานยอลจึงทำอีกซ้ำๆพร้อมทั้งตวัดลิ้นไปทั่ว ปากก็คอยดูดแรงๆเล่นเอาแบคฮยอนขาสั่นด้วยความเกร็งทั้งร่าง
“ฮื้อออ! ชาน อ๊า!! อ๊ะ! ชานยอลพี่--อื๊อ!!”
แบคฮยอนหัวมองว่างเปล่าไร้ความคิดใดๆสอดแทรกนอกจากเรื่องการกระทำของชานยอล มันดูต่างจากเดิมมาก ตั้งแต่เริ่มมาแบคฮยอนก็คิดว่าอาจเป็นเพราะชานยอลต้องเก็บกดมานานจึงปลดปล่อยสัญชาตญาณดิบออกมามาก
ทว่ากับลักษณะที่ชานยอลกำลังปรนเปรอให้ตนอยู่นี้ช่างดูช่ำชองและรู้จุดไปเสียหมด ยิ่งเมื่อมือของชานยอลเคลื่อนมากระชับที่แก่นกายของตนก็ยิ่งรู้สึกได้ว่าชานยอลจงใจให้ตนเองกระสันอยากขึ้นสมอง มันเป็นวิธีการที่แบคฮยอนไม่เคยสอนหรือแนะนำให้ชานยอลทำมาก่อน
เพราะความจริงแล้วชานยอลอาศัยช่วงเวลาสองอาทิตย์ศึกษามันจากสื่อ19+ทั้งหมด..
หลังจากชานยอลลากลิ้นไปมาจนปากทางนั้นชุ่มชื้น การทรมานแบคฮยอนให้เสียวขั้นต่อไปก็ได้แก่การชอนไชลิ้นร้อนเข้าไปภายในกายชมพูระเรื่อ ซึ่งเสียงครางที่ฟังดูรัญจวนใจก็สาแก่ใจชานยอลไม่น้อย ยิ่งมันดังขึ้น แหลมสูงขึ้น ชานยอลก็ยิ่งแทรกลิ้นเข้าไปในความคับแน่นนั้น
“ได้โปรดด..อ๊างงง..ชานยอล..ได้โปรด..อ๊ะ!! อ๊า!! ม..มากกว่านี้..”
จ๊วบ!
สลับกับการดุนดันลิ้นเข้าไป ชานยอลคอยดูดรอยบุ๋มนั้นเรื่อยๆ มือของเขาก็ยังคงขยับชักรูดที่ส่วนอ่อนไหวด้านหน้าของแบคฮยอน อีกทั้งยังเร็วขึ้นเรื่อยๆพอๆกับที่เขาเกร็งลิ้นให้แข็งตึงและตวัดมันไปรอบโพรงคับแคบที่เขาพยายามสอดแทรกลิ้นเข้าไป
“อ๊า!..ฮะ..อื้อ!..อ๊ะ!!?! ชานยอล..”
ขณะที่แบคฮยอนครวญครางจนคอแห้งก็เป็นอันต้องชะงักและคิ้วขมวดเข้าหากัน เมื่อจู่ๆชานยอลก็ผละริมฝีปากออกไปทั้งที่ความสุขเสียวแทบจะกลืนกินร่างกายแบคฮยอนไปหมดแล้ว ใบหน้าหวานที่ซุกแนบอยู่กับเตียงเป็นอันต้องเหลียวมามองชานยอล
สิ่งที่เห็นทำให้แบคฮยอนกัดฟันแน่นด้วยความค้างเต่อและต้องการชานยอลอย่างมาก แต่ชานยอลในตอนนี้กลับทำหน้าเรียบๆไม่แสดงความรู้สึกค่อนไปทางขุ่นมัว มือก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเชื่องช้าคล้ายจงใจแกล้งแบคฮยอน คนตัวเล็กจึงคิดจะลุกขึ้นมาช่วยถอดให้เสียจบๆ
“อยู่เฉยๆครับ”
“!!” นั่นทำให้แบคฮยอนชะงักสองมือที่จะดันตัวเองขึ้นจากเตียง ใบหน้าง้ำงอหงุดหงิดแต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งชานยอลเพราะกลัวอีกคนจะตัดสินใจไม่สานต่อการกระทำ
ชานยอลถอดเสื้อเชิ้ตออกและโยนทิ้งไป ก่อนจะตามด้วยถอดกางเกงทั้งสองชั้นออกลงไปกองกับพื้นเตียง ไหนจะนาฬิกาข้อมือที่ชานยอลยังประณีตถอดมันไปวางไว้บนโต๊ะข้างเตียงจนแบคฮยอนหงุดหงิดแทบบ้า
“เร็วๆได้ไหมชาน--อ้า!!!”
ไม่ทันให้ตั้งตัวชานยอลที่ยืดยาดอยู่นานก็เข้ามากระแทกสะโพกใส่แบคฮยอนอย่างรุนแรง แม้จะยังไม่ได้สอดใส่เข้ามาแต่แบคฮยอนก็รู้สึกถึงท่อนเนื้อแข็งแรงที่ไถลผ่านร่องระหว่างสองเนื้อกลมกลึ่ง อีกทั้งยังเสียดสีกับช่องทางแสนหิวโหยของแบคฮยอนจนแบคฮยอนใจสั่นไปหมด
ชานยอลวางสองมือลงขย้ำก้อนเนื้อนุ่มแล้วแยกมันออกจากกันจนเห็นช่องทางแดงเปล่งเด่นชัด ก่อนจะขยับสะโพกเพื่อจ่อปลายมวลอารมณ์ของตนให้จ่อที่ช่องนั้น เหลือบสายตาไปมองแบคฮยอนที่หายใจถี่ด้วยหัวใจที่เต้นระรัวหวังให้ชานยอลสนองความต้องการเสียที
“อ๊าาา!!!!!”
ใจแบคฮยอนหายวาบเมื่อร่างกายถูกสอดแทรกเข้ามาด้วยแท่งร้อนขนาดพองโต อีกทั้งยังทำให้ต้องเกร็งทั้งร่างเพราะชานยอลกระแทกสะโพกเข้ามาพรวดเดียวอย่างดิบเถื่อน สิ่งที่ทั้งคู่ได้รับจึงไม่พ้นความปวดหนึบและความคับแน่นจนเหมือนหายใจไม่ออก
รวมทั้งชานยอลที่ได้รับรู้ว่า..
..พี่แบคไม่ได้มีอะไรกับใครจริงๆ..
ชานยอลหยุดนิ่งไปเพื่อให้แบคฮยอนได้หายใจหายคอรวมทั้งรอให้ช่องทางผ่อนคลายมากกว่านี้ ดวงตาเปี่ยมอารมณ์ก็จ้องมองไปยังแบคฮยอนที่ซุกหน้าจมไปกับหมอน โดยที่สองมือขย้ำปลอกหมอนเอาไว้ นิ่งไปเพราะความเจ็บปวด ชานยอลจึงค่อยๆโน้มตัวไปคร่อมอีกคนไว้แล้ววางมือใหญ่ลงบนมือเรียว
“ชาน..ยอล..”
“...”
“อ๊ะ!!!”
แล้วแบคฮยอนก็ถูกสะโพกแกร่งดุนดันเข้ามาก่อนจะขยับออกไปและทำซ้ำอย่างนั้นไม่เบาแรงนัก แม้แบคฮยอนจะยังปวดอยู่บ้างเพราะขนาดของชานยอลที่ดูจะมากกว่าที่เคยเป็นแต่ความรู้สึกถูกเติมเต็มก็เป็นความรู้สึกที่แบคฮยอนคิดถึงเหลือเกิน
การเสียดสีอย่างฝืดเคืองเกิดขึ้นที่ช่องทางด้านหลังของแบคฮยอน ต่อเนื่องเป็นจังหว่ะที่เร็วขึ้นเรื่อยๆเช่นเดียวกับอุณหภูมิของร่างกาย
ชานยอลในตอนนี้ขบกรามแน่นและหายใจติดขัดเนื่องจากการโอบล้อมรอบแก่นกายของตนช่างแน่นขนัด มันเป็นสิ่งที่ชานยอลจินตนาการถึงมาตลอดสองอาทิตย์ที่อยู่กับตัวเอง
“อื้มมมห์”
“อ๊า! ชานยอลอ่า..อะ!..อื๊อๆๆ!”
เสียงเอ่ยเรียกชื่อของตนเป็นอีกแรงกระตุ้นให้ชานยอลขยับกายเข้าหาอีกคนเร็วขึ้นและแรงขึ้น ผนังเนื้อที่ตอดรัดเขาแน่นก็เป็นตัวรีดรั้งความสุขสมให้สูงขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนั้นเองที่ชานยอลปรือตาคนใต้ร่างที่ยังครวญครางผ่านหมอนที่ซุกหน้าเอาไว้ เห็นเช่นนั้นชานยอลจึงจัดการช้อนหน้าท้องอีกคนให้ลุกขึ้นมาจากหมอน ยกศีรษะขึ้นมาแนบชิดกันให้ชานยอลได้สนองความต้องการ
“อื๊อ~”
แบคฮยอนร้องเสียงหวานเมื่อชานยอลซุกไซร้ซอกคอของตนจากด้านหลังและดูดเม้มทำรอย ก่อนจะค่อยๆไล่ริมฝีปากมาประกบกับตนโดยที่สะโพกยังคงทำหน้าที่อย่างหนักหน่วง กระทั้นเข้ามาจนแบคฮยอนตัวสั่นคลอนตามไปด้วย
“ชานยอลอ่าาา อ๊า อ๊า! พี่..อื๊อ!”
ในตอนนี้ที่แบคฮยอนปรับตัวและชินกับความใหญ่ของชานยอลได้ ความเสียวและรู้สึกดีก็ประดังเข้ามาไม่ขาดสาย ปลายมนทู่ของชานยอลรังแต่จะเบียดผนังและประสาทสัมผัสทุกจุดในโพรงด้านหลังนั้นจนแบคฮยอนกัดริมฝีปากแน่นกับความเสียว
ใบหน้าของชานยอลซุกอยู่กับกลุ่มผมนิ่มและสูดดมกลิ่นหอมจากมัน สีหน้าเคร่งเครียดปรากฏขึ้นพร้อมเม็ดเหงื่อ เนื่องจากเป็นเวลานานที่ชานยอลกระแทกสะโพกถี่รับความเสียวและฟังเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
“ซี๊ดดดดด เฮ้อ.. เฮ้อ..”
จนกระทั่งแบคฮยอนได้พักหายใจบ้างขณะที่ร่างกายมีแต่เหงื่อชื้นและร่างกายหดเกร็งจากความเสียว นั่นเพราะชานยอลชะลอสะโพกลงจนหยุด ก่อนจะถอนตัวออกแล้วจับแบคฮยอนนอนหงายกับเตียง สองขาอ่อนแรงก็ถูกชานยอลจับแยกออกห่างจากกันอีกครั้ง
“ฮ..อะ..อื๊อๆๆ”
มือของชานยอลข้างหนึ่งก็เข้ามาช่วยสาวแท่งอารมณ์ของแบคฮยอนไปด้วย ร่างกายก็ค่อยๆขยับเข้าชิดกับสะโพกแน่นอีกครั้ง ก่อนแก่นกายคับพองจะถูกแทรกเข้าไปดื่มด่ำความเสียวอีกครั้ง
“อ่าห์...อึก..”
“อ๊ะ! อ่ะ! อะๆๆ อ๊ะ!”
ชานยอลนั่งทับส้นเท้าขณะกระทั้นสะโพกเข้าหาแบคฮยอนอีกระรอก คราวนี้เขาพยายามเสยแก่นกายเข้ากับผนังด้านบนของแบคฮยอนเพื่อหาปุ่มกระสัน ซึ่งใช้เวลาไม่นานชานยอลก็เจอมันและเค้นเอาเสียงร้องรัญจวนของแบคฮยอนออกมาสุดเสียง
“อ๊า!!!!”
“ฮะ..ซี๊ดดด อื่มมห์”
ร่างของแบคฮยอนเกร็งไปทั้งร่างและอกสั่นขวัญแขนกับทุกความเสียวยามจุดไวสัมผัสถูกกระแทกเอากระแทกเอา เร่งให้มวลอารมณ์ด้านหน้าของแบคฮยอนตีขึ้นมาปริ่มแท่งสีหวาน ชานยอลเองก็ปวดกายหนึบจากการถูกบีบรัด ส่งผลให้ต้องซอยสะโพกถี่เพื่อรีดอารมณ์ที่เริ่มปริ่มปลายทางไม่ต่างกัน
ตับๆๆ!
“ชานยอล!! อ๊าง! อ๊า! พ..พี่..ไม่..อ๊า!!”
แล้วจู่ๆแบคฮยอนก็พ้นน้ำรักของตนออกมาอย่างไม่อาจอดทนอดกลั้นได้ ชานยอลจึงไม่รีรออะไร รีบพาตัวเองตามไปด้วยความเร็วในการขยับสูง กระทั้นกระแทกแบคฮยอนจนแม้อีกคนปลดปล่อยไปแล้วก็ยังต้องครวญครางร้องเพราะความเสียวที่ติดต่อกันจนแทบขาดใจ
“อ๊า!!!”
“อัก!!”
จนในที่สุดชานยอลก็กระตุกกายปลดปล่อยความอัดอั้นทั้งหมดเข้าใส่ร่างกายของแบคฮยอน กดสะโพกเข้าแนบชิดกับอีกคนโดยขยับเข้ากระแทกอีกสองสามครั้งเป็นการรีดทุกหยาดหยดออกจนเกลี้ยงจึงค่อยๆถอนตัวออกมา
“เฮ้อ..เฮ้อ..ชานยอลอ่า..”
แบคฮยอนในตอนนี้หัวสมองพล่าเบลอไปหมด มึนไปกับรสรักที่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างรุนแรง จะว่าสุขก็สุข เสียวก็เสียว เหนื่อยก็เหนื่อย ชานยอลในครั้งนี้แตกต่างจากครั้งอื่นๆ เชี่ยวชาญมากขึ้น รุนแรงมากขึ้น แล้วก็ยังดูโตมากขึ้น
นั่นสร้างความสงสัยให้แบคฮยอนไม่น้อยว่าอีกคนไปทำอะไรมา..
ใช้เวลาไม่นานนักแบคฮยอนก็ตั้งตัวกับความเหนื่อยได้ และยันตัวเองขึ้นจากเตียงหมายจะนั่ง ทว่าชานยอลที่แบคฮยอนคิดว่าคงเหนื่อยอ่อนพร้อมพักผ่อนกลับโน้มตัวลงคร่อมตนอีกครั้ง กดแบคฮยอนให้แผ่นหลังแนบไปกับเตียง ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาแนบชิดจนจมูกเสียดสีกัน
“มันไม่จบแค่นี้หรอกครับ”
“ทำไมชาน-- อื๊อ~”
ปากของแบคฮยอนถูกประกบจูบและดูดดึงอย่างหนักหน่วง สัมผัสลึกซึ้งจากลิ้นของชานยอลก็ชักชวนแบคฮยอนได้อีกครั้ง อีกทั้งยังจากวงแขนแกร่งข้างหนึ่งที่โอบรอบเอวตนเอาไว้แนบชิด แบคฮยอนจึงตวัดสองแขนรั้งคอของชานยอลเอาไว้ไม่ให้ผละออกไปง่ายๆ
เมื่อเห็นว่าชานยอลอ่อนลงบ้างและยอมให้ตนทำอะไรได้ แบคฮยอนก็ระบายความคิดถึงชานยอลเด็กดีของตนไปกับการจูบรวมทั้งยกสองขากอดรัดเอวสอบของชานยอลเอาไว้ นัวเนียจูบกันอย่างโหยหาทั้งสองฝ่าย จนอารมณ์เริ่มกลับมา แบคฮยอนก็ส่งมือของตนไปสัมผัสแกนกายของชานยอล
“อื้มมห์”
มือของแบคฮยอนรูดสาวมันโดยกระชับมือแน่นจนมันกลับมาแข็งขืนได้ที่ ชานยอลจึงไม่รอช้าขยับสะโพกเข้าหาช่องทางที่เยิ้มน้ำรักรอบแรก ก่อนจะดุนดันมันกลับเข้าไปอีกครั้ง
“อ้า~!”
คราวนี้ชานยอลขยับสะโพกเนิบนาบแต่ดันกายเข้าลึกสุดกู่จนแบคฮยอนหน้านิ่วคิ้วขมวด หลับตาปี๋ซบใบหน้ากับไหล่แกร่งไปพร้อมๆกับครางเสียงสูงในลำคอ ชานยอลเองก็หันหน้ามาซุกไซร้และดูดดึงใบหูของแบคฮยอนไปด้วย
บทรักรอบใหม่เริ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปในตอนแรกก่อนจะกลับมาเป็นพายุอารมณ์อีกครั้งเมื่อใกล้ถึงปลายทาง สองกายกอดกระหวัดกันแนบชิดไม่ห่างไม่ว่าจะเปลี่ยนท่าให้ถนัดขึ้นหรือย้ายกายไปทั่วเตียง
เสพสุขกันด้วยสติครบถ้วนและนึกรู้ว่าคนที่ร่วมรักด้วยเป็นใคร..
ตอนนี้ยังไม่จบ กลับไปอ่านต่อได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1426294&chapter=11
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น